"Kłopoty mnie kochają"

Joanna Szarańska

Zojka, młoda dziewczyna po studiach dziennikarskich, powoli zaczyna tracić nadzieję na znalezienie wymarzonej pracy - w redakcji gazety. Życie w wielkim świecie - w jej przypadku oznaczającym Kraków miało przynieść lepsze perspektywy, wyrwać z Lipówki, gdzie wszyscy wszystkich znają, gdzie mieszka cała jej rodzina. Miało jej dać swobodę, zarobki... No ale od rodziny nie można uciec, a jeśli chodzi o pracę - często potrzeba trochę szczęścia. A Zojka? Co tu dużo mówić - przyciągała kłopoty. Zaalarmowana przez rodziców dziwnym zachowaniem babci, dziewczyna postanowiła wrócić na pewien czas w rodzinne strony. Miała porozmawiać z babunią, która z własnymi dziećmi nie chciała mieć nic do czynienia i spróbować wyjaśnić jej nietypowe zachowanie. Jednak powrót w rodzinne strony okazał się dla Zojki nie lada przeżyciem! W jej torebce znalazł się bowiem nietypowy pakunek... Dziewczyna trafiła na listę podejrzanych o zabójstwo, a redaktor lokalnej gazety dostrzegł w tym świetny materiał na artykuł. A to nie koniec jej kłopotów!

"Kłopoty mnie kochają" to zabawna powieść z wątkiem kryminalnym w tle. Nie raz się przy niej uśmiechnęłam i muszę przyznać, że szybko się wciągnęłam. Nie jest to wybitna powieść, ale można przy niej odpocząć, oderwać od codziennych kłopotów i skupić na tych, które przyciągała Zojka. A było ich nie mało :) Jedyne, co trochę mi przeszkadzało podczas lektury książki, to jej oderwanie od rzeczywistości. Nie potrafię sobie wyobrazić, że wydarzenia opisane w powieści, czy samo zachowanie bohaterów mogłyby mieć miejsce w realnym świecie. Trochę to było naciągane. Ale... Ostatecznie pogodziłam się z tym faktem i czerpałam przyjemność z czytania.

Zojka i jej babcia to cudowny duet. Mogłyby razem zawojować świat. Zojka, choć jej zachowanie było dla mnie często niezrozumiałe, nieprzemyślane, zbyt impulsywne, miała w sobie pewien urok i bardzo szybko ją polubiłam. Babunia Łyczakowa miała charakterek. Zdecydowana, trochę szalona, przekonana co do słuszności swoich teorii. A przy tym troskliwa i czuła - względem swoich wnucząt., bo z dziećmi miała na pieńku. Nawet jeśli bohaterowie byli nieco przerysowani - byli wyjątkowi, różni - a to dla mnie bardzo ważne. 

Nie będę się rozpisywać. Uważam, że "Kłopoty mnie kochają" jest lekturą idealną na lato. Lekką, zabawną i wciągającą. Jeśli lubicie się pośmiać podczas czytania, nie przeszkadza wam lekkie przerysowanie postaci i ich zachowań, macie ochotę na niezobowiązującą, przyjemną powieść - ta książka będzie idealna :) Ja zabieram się za kolejną część!

"Love & Gelato"

Jenna Evans Welch

Lina po śmierci mamy, na jej prośbę, wyrusza do Włoch. Ma poznać tam swojego ojca, o którego istnieniu dowiedziała się dopiero niedawno. Dziewczyna nie jest zachwycona wyjazdem ze Stanów. Ma tam przecież znajomych, szkołę i wszystkie najcenniejsze wspomnienia. Gdyby nie prośba mamy na pewno nie zdecydowałaby się na ten wyjazd. Kiedy dociera do domu nowo poznanego ojca, pierwsze, co przychodzi jej na myśl to ucieczka. Jednak w ręce Liny trafia pamiętnik mamy - taki, którego do tej pory nie widziała i który jej mama przysłała tu w konkretnym celu, niedługo przed śmiercią. Jakie tajemnice skrywa w sobie ta pamiątka? Dziewczyna postanawia je odkryć. 

"Love & Gelato" to wyjątkowa młodzieżówka. To nie jest taka sobie historyjka dla zabicia czasu, to zdecydowanie coś więcej. Podczas lektury przenosimy się do Włoch - pięknych, wyjątkowych Włoch, w których mama Liny spędziła pewien fragment swojego życia. Czytając wraz z dziewczyną pamiętnik jej mamy i podążając jego śladami trafiamy w magiczne miejsca, możemy poczuć się trochę jak turyści na odległość, a autorka dorzuca nam jeszcze garść ciekawostek o Italii. 

Powieść bardzo miło mnie zaskoczyła. Dla takich młodzieżówek jak "Love & Gelato" warto sięgać po ten gatunek. I wiecie... To nie jest tak, że ta książka jest jakaś wybitna, porusza niespotykane tematy, fabuła jest wielce oryginalna. Na pewno można by było przyczepić się do kilku rzeczy. Ale kurczę, na mnie zrobiła wrażenie. Czytałam ją z zaciekawieniem, nie nudziłam się przy niej, odkładając ją na moment chciałam wrócić jak najszybciej do lektury. 

Książka napisana jest bardzo przyjemnym językiem, nie jest rozciągnięta przez opisy, ale i tak możemy poznać uroki odwiedzanego prze Linę kraju. Duża ilość dialogów - napisanych w bardzo naturalny sposób, a także fragmenty z pamiętnika sprawiają, że przez książkę po prostu się płynie. 

"Love & Gelato" to książka o stracie, o tęsknocie, ale przede wszystkim o tym, że żałoba nie jest powodem do usuwania się ze świata. Nadal mamy prawo do szczęścia, do korzystania z życia pełną piersią, do miłości. To książka o uczuciu, które nigdy nie przemija, o szczerej, bezinteresownej miłości, o pragnieniu dla drugiej osoby wszystkiego co najlepsze, bez względu na siebie. To powieść o... Dziewczynie, która musiała odnaleźć swoje miejsce na nowo. Która dzięki pamiętnikowi mamy mogła poznać lepiej samą siebie. Piękna, wzruszająca, ciepła...

Serdecznie polecam!

Za możliwość przeczytania dziękuję Publicat S.A.

"To tutaj"

Maggie O'Farrell

Są takie dni, kiedy chcielibyśmy zacząć wszystko od nowa, zapaść się pod Ziemię i wyłonić z niej zupełnie odmienionymi. Z czystą kartą, z dala od problemów, które otaczały nas do tej pory, od wszystkiego, czego po prostu mieliśmy już dosyć. Claudette postanowiła spróbować. Nie była szczęśliwa w dotychczasowym życiu, choć można by było powiedzieć, że miała wszystko. Jednak nie zawsze jest to kluczem do szczęścia. Zaryzykowała. Zniknęła. Wyparowała, zabierając ze sobą dziecko. Z kolei Daniel, jej  obecny mąż od przeszłości nie potrafił się tak łatwo odciąć. Wydarzyło się w niej zbyt wiele, aby tak po prostu porzucić dotyczące jej myśli... Kiedy dociera do niego informacja o dawnej kobiecie, nie jest w stanie puścić jej mimo uszu. Musi dowiedzieć się, co wydarzyło się dwie dekady wcześniej. I ta jedna chwila, ten moment, w którym Daniel słyszy w radiu kilka słów, mogą zmienić jego poukładane na nowo życie. Co zrobi Claudette - nieprzewidywalna i stanowcza - kiedy zauważy, że mężczyzna coś przed nią ukrywa? Jak z całą sytuacją poradzi sobie Daniel? Czy dadzą sobie szansę?

"To tutaj" zaciekawiło mnie opisem na okładce i muszę przyznać, że spodziewałam się po tej książce wiele. Po skończonej lekturze mam nieco mieszane uczucia. Dlaczego? 

Bardzo trudno było mi się wkręcić w fabułę - bardzo rozbudowaną fabułę, powiedziałabym, że jak na tego typu książkę - może nawet za bardzo. Miałam wrażenie (na początku), że każdy rozdział pisany jest z perspektywy innej osoby, a na dodatek wydarzenia działy się na kilku płaszczyznach czasowych. Tę książkę ciężko czyta się bez wystarczającego skupienia, a ja najwyraźniej takiego nie posiadałam. Wszystko mi się plątało, nie mogłam się połapać co się dzieje, kim jest osoba, o której już tyle rzeczy dowiedziałam się w danym rozdziale? Ale później było już lepiej. Utrwaliłam sobie w głowie relacje pomiędzy bohaterami, imiona, zaczęłam zwracać większą uwagę na lata, w jakich miały miejsce wydarzenia - i wreszcie zaczęłam czerpać przyjemność z czytania. 

O czym jest ta książka? To naprawdę trudno zawrzeć w kilku słowach. Porusza wiele tematów, pojawia się wiele wątków. Jest o zagubieniu w dotychczasowym życiu, o nowym początku, o trudnych wyborach, o miłości - niezrozumiałej, mocnej, ale i nieufnej, pięknej, ale niepewnej, o nadziei. Jest również o rodzicielstwie, o konsekwencjach, o stracie... Niezrozumieniu, buncie, indywidualności, pięknie, jakie kryje za sobą dzieciństwo... Mogłabym długo wymieniać. 

Przez mnogość wątków, pojawianie się tak wielu postaci, po przeczytaniu książki mam wrażenie, że była ona niepełna. Poznałam tak wielu bohaterów, odegrali oni mniejszą lub większą rolę w życiu głównej dwójki - Daniela i Claudette, a potem co? Autorce udało się rozbudzić moją ciekawość, ale nie udało się jej zaspokoić. Bardzo ciężko jest mi ocenić tę książkę.

Główni bohaterowie mieli za sobą wiele przeżyć. Z pewnością niewiele osób może "pochwalić się" taką przeszłością jak ta dwójka. Być może właśnie dzięki temu odnaleźli wspólny język. Claudette była jednak dla mnie zagadką. Trudno było mi jednoznacznie stwierdzić czy darzę ją sympatią, czy może jadnak nie? Wydawała mi się niespójna, nie potrafiłam jej zrozumieć. Natomiast Daniel urzekł mnie poczuciem humoru, językiem, tekstami, które padały z jego ust. Z drugiej strony w pewnym momencia miałam ochotę chwysić go za ramiona i mocno potrząstąć, wrzasnąć: człowieku, ogarnij się! Co ty robisz?!

"To tutaj" potrafi wzruszyć, zmusić do zastanowienia i to w tej książce jest piękne. Autorka ma przyjemny odbiorze styl, ale mam wrażenie, ze chciała upchnąć zbyt wiele pomysłów w jednej książce. Brakowało mi rozwinięcia niektórych wątków, wyjaśnienia... Ale ogólnie - powieść była w porządku. Nie było tu specjalnych zaskoczeń, zakończenie nie wbiło mnie w fotel. Ale jeśli lubicie powieści obyczajowe, to może Wam się spodobać. Pomysł na fabułę na pewno jest oryginalny, forma również przykuwa uwagę. Myślę, że jeśli będziecie mieć ochotę na dość nietypową obyczajówkę, "To tutaj" będzie w sam raz :)

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Sonia Draga.

Dziś przychodzę do Was z postem, w którym chciałabym przypomnieć o jutrzejszej  książkowej premierze! Jest nią "Jak upolować pisarza" Sally Franson. Jej recenzję napisałam już jakiś czas temu, jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać - serdecznie zapraszam TUTAJ. 

A dla nieco bardziej leniwych w skrócie przypomnę z jakiego powodu książka przypadła mi do gustu. Podczas jej lektury towarzyszyło mi wiele emocji. Powieść mnie rozbawiła, wzruszyła, nawet przeraziła, ale przede wszystkim skłoniła do wielu refleksji. Na początku trochę się jej obawiałam, ale kiedy tylko zaczęłam czytać - moje obawy zniknęły. Dostałam dokładnie taką książkę na jaką liczyłam. Wciągającą, poruszającą istotne tematy, a przy tym lekką, napisaną przyjemnym językiem. Powieść bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła i mam nadzieję, że będzie miała szansę zaskoczyć również Was :) Chociaż od razu zaznaczę - że nie jest to książka, która przypadnie do gustu każdemu. Taki klimat albo się lubi, albo nie. Ja takie książki uwielbiam! I wszystkim, którzy mają do nich podobne podejście - serdecznie ją polecam!

A żebyście mogli zorientować się nieco bardziej w temacie, wrzucam Wam kilka słów od Wydawnictwa Znak. Jeśli po tym opisie uznacie, że powieść ma szansę wpasować się w Wasze gusta, sięgnijcie po nią koniecznie!

Jako ambasadorka powieści "Jak upolować pisarza?" mam dla was również ciekawy Quiz. Rozwiązując go, możecie się przekonać z którą bohaterką macie najwięcej wspólnego - z Samanthą Jones z "Seksu w wielkim mieście", z Bridget Jones, czy może z bohaterką "Jak upolować pisarza?", czyli Casey Pendergast. Ja osobiście bardzo lubię czasem zabawić się w takie rzeczy, więc mam nadzieję, że i dla Was będzie to miłą rozrywką :) 

Ja według Quizu najwięcej wspólnego mam z Bridget Jones, no i trochę też z Casey :D Najdalej mi do Samanthy Jones. A Wy? Pochwalcie się w komentarzach, chętnie przeczytam :)

A, no i jeszcze jedna sprawa! Mam dla Was kod rabatowy! 

30% rabatu na stronie wydawnictwa: znak.com.pl, przy zakupie powieści "Jak upolować pisarza?" Sally Franson, który zacznie obowiązywać 18 lipca, czyli już jutro! Myślę, że warto skorzystać, szczególnie jeśli planujecie przeczytać tę książkę w najbliższej przyszłości. A może podarujecie ją komuś tak zwariowanemu jak bohaterka powieści? A przy okazji będziecie mogli zaoszczędzić parę groszy na innych książkach :)

Kod: CASEY

Na dziś to tyle, ale o powieści "Jak upolować pisarza?" wspomnę na blogu jeszcze przynajmniej raz. Podczas jej lektury pozaznaczałam wiele cytatów, którymi chciałabym się z Wami podzielić. Są to głównie niezwykle trafne (według mnie) spostrzeżenia na temat dzisiejszego społeczeństwa, zachowań, z którymi możemy spotkać się na co dzień - ale nie tylko. Jeden z cytatów zamieściłam już przy recenzji książki :) 

Trzymajcie się!

            "Och Elvis"

Marika Krajniewska

Niektórym się wydaje, że starość musi być nudna. Ale nic bardziej mylnego! Kiedy ma się w sobie tyle pozytywnej energii, dystansu do siebie i przyjaciół co trzy starsze panie: Alicja, Gienia i Marysia - nawet na starsze lata można się świetnie bawić, mieć głowę pełną niekonwencjonalnych pomysłów i wielkie marzenia. Tylko jest jeden problem - grono przyjaciół zaczyna się powoli wykruszać...

Kiedy pewnej nocy, we śnie, z uśmiechem na twarzy, odchodzi mieszkająca w domu opieki "Patrycja" Alicja, jej najbliższe przyjaciółki są smutne, ale i zdezorientowane. Miały przecież wspólne plany! Zmarła przyjaciółka bardzo chciała odwiedzić grób Elvisa i już nawet wyznaczyła ku temu datę. Kobiety postanawiają więc odwiedzić to miejsce - oczywiście nie bez Alicji. Postanawiają wykraść urnę z prochami koleżanki i zabrać ją w ostatnią podróż.

Joanna pracuje w "Patrycji". Chociaż dorosła jest już od dwunastu lat, nadal mieszka w domu matki. Do tej pory nie udało jej się znaleźć mężczyzny, któremu potrafiłaby oddać część swojego życia... A może to w niej tkwił problem? Na dodatek w pracy pojawiają się problemy. Bo jak inaczej można nazwać zniknięcie urny podopiecznej? Do ucieczek Alicji kobieta była już przyzwyczajona, ale wtedy była ona przecież żywa - a teraz? W rozwiązaniu całej sprawy pomaga Joannie wnuczek zmarłej. Od pierwszego spotkania są przekonani, że ciężko będzie się im dogadać. Ale może - kto się czubi ten się lubi? 

Marika Krajniewska stworzyła wyjątkowy obraz starszego pokolenia. Pokazała, że starsze osoby są w gruncie rzeczy takie same jak i młodsi. Różni ich jedynie wygląd, no i parę(dziesiąt) lat doświadczeń. Alicja, Marysia i Gienia mają do siebie dystans, mają pasje, cele i wewnętrzną radość. Pomimo wszystkiego co w życiu przeszły (a z powieści możecie dowiedzieć się, że trochę tego było), pomimo, że sprawność już nie taka jak dawniej - starają się żyć tak, jak mają na to ochotę, tak, aby to życie sprawiało im jak najwięcej szczęścia. Bo przecież trzeba korzystać z niego póki można!

Postacie są barwne, wyraziste, różne od siebie pod każdym względem - a przez to wyjątkowe. Marika Krajewska wykonała kawał dobrej roboty. 

Historię trzech przyjaciółek śledzimy na bieżąco, ale poznajemy ją również z perspektywy kilkudziesięciu lat wstecz - kiedy to kobiety dopiero się poznawały. I uwierzcie, ich dzieje kryją w sobie wiele niespodzianek dla czytelnika. Nie były kolorowe, a Alicja, Maria i Genowefa nie od początku dogadywały się tak dobrze. Stopniowe odkrywanie kart z przeszłości bohaterek sprawia, że książka potrafi wciągnąć.

W dodatku powieść jest zabawna! I to głównie z tego powodu chciałam po nią sięgnąć. Ciężko jest mi znaleźć książkę, przy której naprawdę będę mogła się pośmiać. A tu się śmiałam! I nie było tu żartów na siłę. Były naturalne, sytuacyjne, takie, jakie lubię najbardziej :)

Wiecie co? Nie będę się bardziej rozpisywać. Przeczytajcie tę książkę sami! Polecam :)

Dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona za tak wesołą lekturę :)

Wydawnictwo Muza