Seria "The Dark Duet"

C. J. Roberts

"Ludzie często popełniali ten błąd. Wierzyli, że gdy świeci słońce, są bezpieczniejsi, bo potwory wychodzą tylko nocą. Jednak bezpieczeństwo – jak światło – to tylko fasada. Pod spodem cały świat skąpany jest w mroku."

Kiedy Livvie pierwszy raz spotkała Caleba, był dla niej bohaterem. Wpadła w jego ramiona szukając schronienia, a potem popatrzyła na człowieka, który stał kilka centymetrów od niej i ujrzała ideał mężczyzny. Śniła o nim po nocach, marzyła, że kiedyś będą razem. Gdyby zdawała sobie sprawę, że jej marzenie może się spełnić, ale w zupełnie inny sposób, niż sobie to wyobrażała... Ich kolejne spotkanie okazało się przerażające. Małe, ciemne pomieszczenie, ból, strach, rozpacz. I mężczyzna, którego uważała za bohatera - jako potwór. Została porwana. Miała zostać seksualną niewolnicą. Była potrzebna do zemsty. Do tej pory uważała swoje życie za trudne, a teraz? Czekał ją koszmar. 

"Nie istniały żadne słowa, nie istniałam ja, nie istniało to miejsce. Szaleństwo. Obudziłam się w pocie i strachu, a zobaczyłam tylko tę ciemność. Przerażenie, ból, głód, ten mężczyzna - wszystko to mnie pożerało. Chciałam, żeby wszystko się skończyło."

Decydując się na przeczytanie tej serii, kierowała mną czysta ciekawość. Nie miałam konkretnych oczekiwań, po prostu chciałam przekonać się, w czym ta seria jest tak inna... od pozostałych książek z gatunku Dark erotica. 

"Posłuszeństwo oznacza przetrwanie."

Na początku byłam zaintrygowana. Później dołączyło przerażenie, aby z czasem przeszło ono w zniesmaczenie połączone z jakimś wewnętrznym buntem, brakiem zrozumienia i bezsilnością. Bez wątpienia, podczas lektury pierwszego tomu, czyli "Dotyku ciemności" towarzyszyło mi wiele emocji. Jednak było to emocje, które mnie przytłaczały, przez co ciężko było mi przebrnąć przez książkę. 

"Naiwne dziewczę, którym byłam wcześniej, wkroczyło w kobiecość w okrutny sposób. Ukształtował mnie ból, żal, poczucie straty, a dzieła dopełniło pożądanie, gniew i rozpaczliwa chęć pozostania przy życiu."

Drugi tom, "Zapach ciemności" obudził we mnie na nowo nadzieję. Choć nadal niektóre opisywane przez autorkę sceny wywoływały u mnie gęsią skórkę, przerażenie, a momentami wręcz obrzydzenie... Ale pojawił się element właśnie tej nadziei, a właściwie coś znacznie więcej. W tej części powieści poznałam wydarzenia z przeszłości Caleba, motywy, które kierowały nim podczas porywania Livvie, powód zemsty. Poznałam jego mroczną stronę, ale też tę, o której istnieniu on sam nie wiedział. W której istnienie nie wierzył. Poznałam na nowo Livvie.  Drugi tom był jednocześnie najbardziej przerażający, jak i najbardziej intrygujący. Wiele tu się wydarzyło. O ile przy pierwszej części miałam wiele wątpliwości, czy warto czytać dalej, o tyle tu - mniej więcej w połowie - bardzo się wciągnęłam. I nie wyobrażam sobie, że mogłabym zakończyć lekturę przed poznaniem prawdy.

"Zakochany zabójca, to ktoś wyjątkowo niebezpieczny."

Trzeci tom jest właściwie dodatkiem do serii. Historia Caleba i Livvie kończy się w tomie drugim. A tu, w "Smaku ciemności" poznajemy wydarzenia... Których było wiele, a które autorka zawarła w bardzo zwięzłym zakończeniu tomu drugiego. Poznajemy je z perspektywy Caleba, jest to jakby rozwinięcie, wyjaśnienie, wytłumaczenie czytelnikowi, że nic nie było takie łatwe, jak wskazywałoby na to zakończenie poprzedniego tomu.

Jeśli chodzi o głównych bohaterów serii "The Dark Duet", mam mieszane uczucia. Livvie z jednej strony nienawidziła swojego porywacza, bała się go, ale z drugiej, zaczynało się w niej rodzić niezrozumiałe uczucie. Pomimo tego, że w jednej chwili był dla niej potworem, w drugiej, odnajdywała ukojenie w jego ramionach. Pomimo, ze znała jego zasady, wiedziała jak powinna się zachowywać, by przetrwać, miała swój charakter, który często dawał się Calebowi we znaki. Nie uchodziło jej to na sucho, a mimo to, chwilę później zachowywała się tak samo. Z resztą prawdopodobnie będąc na jej miejscu moje zachowanie również bardzo odbiegałoby od normalnych... Caleb z kolei został wychowany w tragicznych okolicznościach. widział nie jedno, przeżył wiele, a jego najbliższej osobie daleko było od chociażby przeciętnych obywateli. Mężczyźnie wpojone zostały proste zasady - brak posłuszeństwa zawsze musi być ukarany. Brak lojalności może mieć tragiczne skutki. Jeśli ktoś uczynił ci coś złego - odpłać mu się podwójnie. Przeszkody trzeba likwidować. A zemsta? On tą zemstą żył. Przygotowywał się do niej tak wiele czasu... Czy mogłby pozwolić, żeby jakieś głupie uczucie mu w niej przeszkodziło? Nie zdawał sobie jednak sprawy z tego, w jakim żyje kłamstwie...

"Uwielbiałem moment, kiedy Livvie całkowicie mi się oddawała. Porzucała całą świadomość i pozostawiała jedynie instynkty. "

"The Dark Duet" to seria, która z pewnością wyróżnia się na tle innych. Czy pozytywnie? Niestety nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Dla fanów gatunku, motywów bdsm w literaturze, mocnych bodźców jak najbardziej. Dla mnie? Nie koniecznie. Zbyt wiele niesmaku pozostawiły we mnie dwa pierwsze tomy. Trzeci to załagodził, owszem, ale z kolei sam jego sens poddałabym w wątpliwość. Jak dla mnie roztrząsanie dalszych losów Livvie i Caleba było po prostu zbędne. Z resztą mało prawdopodobna wydała mi się tak ogromna zmiana w bohaterach. Szczególnie w Calebie... I jeszcze kilka innych rzeczy wydawało mi się nierealnych, ale ze względu na fakt, że wspominanie o nich mogłoby zdradzić Wam nieco fabuły, zatrzymam to dla siebie.

Na okładce drugiego tomu znajdują się słowa, które moim zdaniem bardzo dobrze oddają zawartość książek:

"Jest ból, jest poniżenie, wszystko łamane przez przyjemność. Nad lekturą unosi się mgła, sugestywne opisy tworzą ciemność..."

I z nimi właśnie Was pozostawię. Ta seria przekonała mnie, że książki tego rodzaju jednak nie są dla mnie. Bardziej się przy nich męczę, niż odnajduję przyjemność z ich czytania. Ale wiem, że dla niektórych mogą okazać się... ciekawe.  Jeśli czytając powyższe słowa czujecie się zaintrygowani - może warto dać tej serii szansę?

Za możliwośc przeczytania dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona.

"Karminowe serce"

Dorota Gąsiorowska

Laura przeprowadza się z Warszawy do niewielkiej miejscowości - Bukowej Góry. W przeszłości spotkało ją coś strasznego, a dziewczyna do tej pory nie może zapomnieć, pogodzić się z tym co się wydarzyło. Przeprowadzka okazuje się być strzałem w dziesiątkę. Piękna okolica, nowi znajomi, przyjaźnie, nowe perspektywy. Oczywiście nie sprawią one, że przeszłość stanie się lepsza, ale wniosą do jej życia choć trochę uśmiechu. Nie obędzie się jednak bez problemów...

Dużą rolę w życiu dziewczyny odegra kawiarenka "Złote serce". To tam Laura pozna Hanię, dobrą koleżankę, a także jej mamę - właścicielkę tego urokliwego miejsca, która zdradzi jej pewną tajemnicę...

"Karminowe serce" to ciepła, spokojna powieść. Ale choć czytało się ją przyjemnie... Czegoś mi zabrakło. Miałam wrażenie, że wiele czasu poświęcone jest mało istotnym kwestiom, a z kolei najważniejszym - zaledwie kilka zdań.

Autorka stworzyła wiele sekretów, które bardzo długo trzymała tylko dla siebie. Ten zabieg sprawił, że automatycznie nastawiłam się na coś... Mocnego. Niestety główna tajemnica, którą Dorota Gąsiorowska zdradziła czytelnikom pod koniec powieści, choć rzeczywiście była szokująca, była dla mnie dość nierealna. Poza tym poświęcone jej było niewiele uwagi, a moim zdaniem, dla tej powieści była ona kluczowa. Zakończenie przyprawiło mnie o szybsze bicie serca. Muszę przyznać, że w momencie jego czytania byłam zachwycona. Znalazłam w nim element zaskoczenia, na który tak długo czekałam. Szkoda, że dopiero wtedy.

Może nastawiłam się na zbyt wiele? Może miałam zbyt wysokie oczekiwania w stosunku do tej książki? Nie wywołała ona we mnie zbyt wielu emocji, aż do momentu wspomnianego zakończenia. 

Bohaterowie byli sympatyczni, ale nie potrafiłam się z nimi zżyć. Laura, główna bohaterka, wiele przeszła, jednak przez bardzo długi czas nie wiemy co takiego się wydarzyło. Jej zachowanie, niektóre reakcje były dla mnie niezrozumiałe. Dziewczyna była bardzo zamknięta w sobie, a jednocześnie otwarta na nowe znajomości, pomocna, pełna ciepła... Nie wiem, jakoś mi się to gryzło. Ale może to tylko moje wrażenie? Nie wykluczam. 

Jeśli chodzi o innych bohaterów - Hania, nowa znajoma z Bukowej Góry w pewnym momencie zaczęła mnie mocno denerwować. Była taka... nijaka, niezdecydowana, bała się wyrazić uczucia. A w kwestii mężczyzn: jeden wydawał się zbyt idealny, drugi skrajnie nieodpowiedzialny, a trzeci? Zupełnie dziecinny. Tak więc było bardzo różnorodnie.

Do tej pory czytałam już jedną powieść Doroty Gąsiorowskiej - była to "Dziewczyna ze sklepu z kapeluszami". I ta książka bardzo przypadła mi do gustu. Dlatego kiedy sięgałam po "Karminowe serce" liczyłam na to, że wzbudzi we mnie równie dużo emocji, postawiłam wysoką poprzeczkę. 

Nowa powieść autorki ma kilka niedociągnięć, ale mimo to, uważam ją za dobrą obyczajówkę. Spędziłam z nią miło czas, język jest przyjemny w odbiorze. Jeśli lubicie tego rodzaju powieści - powinnna Wam się spodobać :)

"Naturalista"

Andrew Mayne

Theo Cray - naukowiec zajmujący się bioinformatyką - zostaje podejrzanym o zabójstwo. Gdyby nie zbieg okoliczności, fakt, że znalazł się w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie, pewnie nikt nie zaprzątałby sobie nim głowy. Jednak ofiarą okazuje się jego studentka, Juniper, a on - dziwnym trafem przebywa w pobliżu. Podejrzenia szybko zostają jednak wycofane, policja dochodzi do jednoznacznego wniosku - dziewczynę zabił niedźwiedź.

Jednak doktor Cray postanawia sprawdzić, czy ten wielki ssak rzeczywiście przyczynił się do śmierci studentki. Przecież zwierzęta nie zabijają - od tak. Analizuje, wysnuwa tezy, bada... Aż w końcu nabiera przekonania, że cała ta sprawa z niedźwiedziem ma niewiele wspólnego. Korzystając ze swojej wiedzy, programów informatycznych, założeń, wyników analiz mężczyzna wpada na trop zabójcy. Juniper nie była jedyną ofiarą. Zdecydowanie. 

Mocna, przerażająca, nie pozwalająca spokojnie zasnąć - taka jest właśnie ta książka. "Naturalista" wciągnął mnie niemal od pierwszej strony, wywołał niepokój, ciarki, przyspieszył bicie serca... Po książki tego rodzaju sięgam znacznie rzadziej, niż po, dajmy na to, obyczajówki, dlatego moje wrażenia po lekturze są z pewnością znacznie mocniejsze, niż dla fanów gatunku, ale jestem przekonana, że i oni nie będą zawiedzeni. 

"Naturalista" to thriller, w którym znaczną rolę odgrywa nauka. Nie, to nie tak, że zostaniemy przytłoczeni masą naukowych faktów, a akcja rozegra się gdzieś na boku - zdecydowanie nie! Nauka jest tu kluczem do rozwikłania zagadki. Autor w bardzo interesujący sposób wplata ciekawostki ze świata roślin i zwierząt, ukazuje jak pomocna może być wiedza na temat otaczającego nas świata w najmniej oczekiwanym momencie - bo na przykład podczas szukania zakopanego w lesie ciała...

Krótkie rozdziały i przystępny język sprawiają, że książkę czyta się w mgnieniu oka. Dodatkowym, sprzyjającym temu czynnikiem jest napięcie, które rośnie z każdą stroną, niepokój i chęć odkrycia prawdy. Kim jest grasujący po lasach zabójca? Podobno po przeczytaniu tej książki powinnam bać się wejść do lasu... Wiecie, ja bałam się wyjść z pokoju, a co dopiero mówić tu o lesie. Ale ja zawsze mocno przeżywam podobne historie.

Przed lekturą "Naturalisty" czytałam kilka opinii na temat książki - i niejednokrotnie spotkałam się ze zdaniem, że główny bohater miał za łatwo. Że całe jego śledztwo było dziwnie proste, że właściwie nie odniósł w jego trakcie żadnej porażki, wszystko szło po jego myśli (no, może z wyjątkiem policji, która jego teorie uważała za brednie). Ale wiecie co? Dla mnie było to właśnie jak najbardziej uzasadnione. Ten thriller pokazuje jaką moc może mieć nauka. Że wiedząc o świecie nieco więcej niż przeciętny człowiek, znając schematy występujące w przyrodzie, jesteśmy w stanie dużo zdziałać. Nauka to potęga, której nikt nam nie może odebrać, a z której my sami możemy czerpać garściami.  A czy bohaterowi rzeczywiście było łatwo? Musiał stawić czoła policji, która najzwyczajniej w świecie wolała przyjąć najprostsze rozwiązanie sprawy, musiał stawić czoła niebezpieczeństwom, nie raz na tym ucierpiał. A że jego teorie, przypuszczenia okazywały się słuszne? Całe szczęście! 

Czytając ten thriller otrzymałam sporą dawkę adrenaliny. Chciałam rozwikłać tajemnicę zabójcy razem z Theo Cray'em. Byłam jednocześnie przerażona i ciekawa - zupełnie jak on, podczas wędrówek po lesie w celu znalezienia dowodów na poparcie swoich tez. "Naturalista" na pewno zostanie w mojej pamięci na pewien czas. Jeśli lubicie poczuć dreszczyk emocji, jesteście gotowi stawić czoła zabójcy, którego nikt nie potrafi zidentyfikować, macie ochotę na wciągający, wywołujący niepokój, strach thriller - przeczytajcie "Naturalistę"!

"Wierność jest trudna"

Agata Przybyłek

Już niedługo Eliza ma wyjść za mąż. Pora na ostatnie przymiarki sukni ślubnej, umawianie weselnego menu, czy wystroju sali... Spokojna, poukładana, grzeczna dziewczyna nie spodziewa się, że już niedługo jej życie wywróci się do góry nogami. A to wszystko za sprawą niejakiego Szczepana. Pewny siebie, zauroczony zachowaniem, sposobem bycia Elizy chłopak postanawia wyjść z inicjatywą. Nie zraża go fakt, że niedługo dziewczyna bierze ślub. Z resztą, to chyba ostatni moment na spróbowanie swoich sił, wykorzystanie swojej szansy? To nie tak, że chce zepsuć Elizie plany na przyszłość, chce, żeby była szczęśliwa, ale dlaczego nie u jego boku? Na drodze mężczyzny staje też Patrycja. Siostra bliźniaczka Elizy, która w przeciwieństwie do niej z grzecznością niewiele ma wspólnego... 

Jak potoczą się losy Elizy? Czy ulegnie urokowi Szczepana? Czy jednak wierność Pawłowi zwycięży? W końcu Szczepan pojawił się tak niedawno, a Pawła zna od wielu lat. Zbudowali związek, kochają się. Czy nowy znajomy jest w stanie stanąć na drodze do ich wspólnej przyszłości?

Bardzo wciągnęłam się w tę powieść. Eliza wydawała mi się bliska, choć w jej sytuacji na szczęście nigdy się nie znalazłam. Ale muszę przyznać, że wcześniej niejednokrotnie zastanawiałam się jak zachowałabym się w podobnej sytuacji. Dlatego z ciekawością śledziłam jej losy. Kibicowałam jej, nie im - mężczyzn zepchnęłam trochę na drugi plan. Bardzo polubiłam Elizę, w pewien sposób się z nią utożsamiłam i życzyłam jej szczęścia. Na tej drodze, którą w końcu wybierze.

Patrycja, silna i niezależna kobieta mieszkająca samotnie z kotką do tej pory spotykała się z różnymi mężczyznami. Jednak dłuższe znajomości ją męczyły. Nigdy nikomu nie obiecywała trwałego związku, ale mężczyźni zaczynali się przywiązywać, zaczynali wiązać z nią nadzieje... A to nie było dla niej. Kiedy spotkała Szczepana poczuła jednak coś, czego do tej pory nie doświadczyła. W jej głowie pojawiła się myśl, że... Może to ktoś, kto zburzyłby jej dotychczasowe podejście do mężczyzn? Postanowiła więc działać.

Eliza i Patrycja to bliźniaczki tak różne, że na pierwszy rzut oka ciężko byłoby stwierdzić, że mają ze sobą cokolwiek wspólnego. I nie chodzi tu tylko o wygląd, ale i o charakter. Zupełne przeciwieństwa, a mimo to - najlepsze przyjaciółki. W powieści ukazana jest ta cudowna więź. Mimo, że czasem mają różne zdania, w zupełnie rożne sposoby dążą do swoich celów, czasem wystąpią jakieś zgrzyty - siostrzana miłość między nimi pozostanie na zawsze. Są one dwiema z czterech córek Sabiny i Stefana. Z rodziną tą spotkałam się już wcześniej, w książce "Ja chyba zwariuję!", gdzie autorka opisywała historię innej z sióstr - Niny. Już wtedy poznałam Elizę i bardzo cieszę się, że za sprawą nowej powieści mogłam poznać ją jeszcze lepiej. 

"Wierność jest trudna" skłoniła mnie do wielu refleksji, choć myślę, że to akurat bardziej kwestia mojej osobowości, skłonności do analizowania przeróżnych wydarzeń, wyobrażania różnych scenariuszy na przyszłość. Ale nie będę się nad tym rozwodzić. Agata Przybyłek stworzyła zabawną, wciągającą powieść, którą pochłonęłam w jeden dzień. W dodatku zakończenie! Jestem bardzo ciekawa jaką przyszłość zaplanowała dla swoich bohaterów i szczerze nie mogę doczekać się kontynuacji. 

Właśnie, jeszcze kilka słów o bohaterach, którzy jak w większości powieści autorki są niesamowicie barwni, wyrożniający się, różni, a jednocześnie sobie bliscy. I muszę przyznać, że o ile w poprzednich powieściach wydawali mi się oni trochę przerysowani, co skutkowało mało wiarygodnymi wydrzeniami - o tyle w tej książce zupełnie nie rzucało mi się to w oczy. Jestem zauroczona, zaintrygowana i nie mogę się doczekać, kiedy poznam dalsze losy Elizy.

Za możliwość przeczytania powieści dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona

"Sekrety i kłamstwa"

Sylwia Trojanowska

Większość z nas zna swoją historię. Rodzice, dziadkowie chętnie dzielą się opowieściami z lat młodości, wspominają czasy, kiedy nas jeszcze nie było na świecie. W przypadku Ludwika Starkowskiego było jednak inaczej Osiemdziesięciosiedmiolatek swoją przeszłość ukrywał tak starannie, że nie znała jej nawet najbliższa - jedyna rodzina. Co musiało się wydarzyć, aby tak starannie strzegł swej historii?

Dziadek Ludwik był kiedyś dla Magdy bardzo ważną osobą, wsparciem, ale od niemal dwudziestu lat dziewczyna nie utrzymywała z nim kontaktu. Co się stało, że niemal z dnia na dzień ich kontakt się urwał? Dziewczyna postanawia wrócić w rodzinne strony, do Szczecina, aby móc go wysłuchać, zrozumieć. Mężczyźnie zależy na tym, aby wnuczka została na dłużej, bez niej w domu jest pusto, smuto... Ale Magda jest sceptycznie nastawiona do tego pomysłu. Bo dlaczego nagle, po tylu latach, miałaby o wszystkim zapomnieć? Wrócić, jak gdyby nigdy nic, udawać, że wszystko jest w porządku? Stawia więc ultimatum. Ludwik ma opowiedzieć o swojej przeszłości. O przeszłości, o której nikt nic nie wie, którą tak skrzętnie ukrywał przez całe życie. 

Czy swoją opowieścią Ludwik przekona wnuczkę do pozostania w rodzinnym mieście? Czy Magdzie uda się wybaczyć? I co, poza historią dziadka czeka na nią w Szczecinie?

Głównym wątkiem jest opowieść Ludwika, którą mężczyzna dawkuje wnuczce małymi porcjami. Odsłania swoje skrywane dotąd życie, otwiera się, ujawniając coraz bardziej szokujące fakty z przeszłości. Wątek miłosny, który również pojawia się w książce jest zsunięty na drugi plan, co w tym przypadku jest dobrym posunięciem. Jest on tylko dodatkiem, a nie głównym punktem w powieści. Dzięki temu możemy lepiej wczuć się w klimat jaki stwarza dziadek Magdy, cofając się wspomnieniami do lat II wojny światowej...

W "Sekretach i kłamstwach" były fragmenty, które mocno mnie zaskoczyły, wywróciły do góry nogami wszystko to, co udało mi się do tej pory poukładać w głowie, ale były też takie od których wręcz oczekiwałam tego zaskoczenia, a ono nie nadeszło.

W książkę bardzo szybko się wciągnęłam, spędziłam z nią miło czas, ale czuję pewien niedosyt. Mam nadzieję  że kolejna część zaspokoi moją ciekawość, wniesie to, czego tutaj mi zabrakło.

"Sekrety i kłamstwa" - ten tytuł pasuje do książki wręcz idealnie. Jeśli jesteście ciekawi jakie Ludwik skrywa sekrety, chcecie przekonać się do czego jest się w stanie posunąć, aby zatrzymać przy sobie wnuczkę, do czego skłoniła go tęsknota za najbliższą mu osobą - sięgnijcie po tę książkę. Być może ma kilka niedociągnięć, ale w mojej ogólnej ocenie wypada naprawdę bardzo dobrze. Jeśli czytam książkę w jeden wieczór - mówi to samo za siebie, a tak było w przypadku tej powieści.

Książka jest utrzymana w spokojnym, ciepłym nastroju, pomimo, że momentami dzieje się coś niekoniecznie wpisującego się w te słowa. Dodatkowo opowieść dziadka - tu panuje klimat wprawiający czytelnika w niepokój, smutek, nie raz w przerażenie. "Sekrety i kłamstwa" to powieść, która dzięki emocjom, które przeplatają się między sobą zostanie w mojej pamięci przez pewien czas. I bohaterowie - tu każdy w przeszłości musiał mierzyć się z wieloma trudnościami. Ukształtowały one ich charaktery, wzmocniły, ukierunkowały. Ale zastanawiem się, czy to aby nie przesad? Nagromadzenie tylu osób z tak smutną, trudną przeszłością w jednym miejscu? Jednak wiem, że takie sytuacje naprawdę mają miejsce w codziennym życiu... Nie mogę doczekać się kontynuacji, ciekawe, co tym razem zaserwuje nam autorka.

Ocena: 8/10

"Zresetowana"

Terry Teri

"Zresetowana" to pierwszy tom trylogii, o której nasłuchałam się tak wiele dobrego, że nie mogłam przejść obok niej obojętnie. A teraz nadeszła pora, aby i na moim blogu można było przeczytać o tej książce kilka dobrych słów, bo zdecydowanie jest ona tego warta.

Zastanawialiście się kiedyś jak wyglądałoby wasze życie, gdybyście stracili pamięć? Gdyby wszystkie wspomnienia, wszyscy znajomi, wszystko, co do tej pory było wam znajome, bliskie, wyparowałoby z waszego umysłu? Zaczęlibyście życie z nową kartą, musielibyście nauczyć się wszystkiego od nowa, poznać otaczający was świat tak, jak poznają go dzieci... Myślę, że nikt z nas nie chciałby tego doświadczyć. Ale czy na pewno? Wyobraźcie sobie, że właśnie skazano was na dożywocie, popełniliście coś tak złego, że wasze przyszłe życie ograniczałoby się do czterech więziennych ścian. A może musielibyście się z nim nawet pożegnać? Czy w takiej sytuacji, w zamian za oferowaną wolność, zgodzilibyście się na usunięcie wszystkich waszych wspomnień? Mielibyście szansę żyć jak wszyscy inni, zwyczajni ludzie - tyle, że ze sporą luką w pamięci... 

Kyla i inni Zresetowani nie mieli wyboru. Podobno popełnili przestępstwo, byli terrorystami. Władze dały im drugą szansę, wymazały wszystko, co do tej pory kryły w sobie ich umysły i pozwoliły rozpocząć życie na nowo. Pewnego dnia obudzili się w szpitalnym łóżku z Levo na jednym z nadgarstków - bransoletką kontrolującą poziom ich zadowolenia, która od tej pory miała stać się ich nieodłącznym atrybutem. Zresetowani z założenia musieli być szczęśliwi. Smutek, gniew, złość - te wszystkie emocje nie wchodziły w grę, jeśli chcieli przeżyć... Zostali ocaleni, dostali szansę, za którą powinni być wdzięczni. Teraz muszą być posłuszni.

Ale Kyla jest inna. I dostrzega to nie tylko ona sama, ale również jej otoczenie. W odróżnieniu od innych Zresetowanych wydaje się być mniej łatwowierna, jest nadzwyczaj bystra. A na dodatek dręczą ją koszmary. Skoro w jej życiu nie przydarzyło się nic złego, dopiero niedawno nauczyła się na nowo chodzić, pisać, rysować... Skoro już w szpitalu musiała być szczęśliwa, nie poznała czym jest strach - skąd w jej głowie w czasie snu mogły pojawiać się tak okropne, przerażające sceny? Czy jej umysł zachował coś sprzed resetu? Jeśli tak, dla dziewczyny nie wróży to nic dobrego. A jeśli nie - co to wszystko oznacza?

Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Od samego początku czytałam jak zaczarowana. Zaintrygowała mnie historia Kyli. Chciałam poznać świat, w który dziewczyna została wrzucona, w którym musiała odnaleźć się na nowo. Musiała zaufać osobom, które widziała pierwszy raz na oczy, musiała żyć jak wszyscy pozostali... Ale musiała jednocześnie być zadowolona. Bez względu na to, czy miała ku temu powody czy nie. 

Akcja powieści toczy się w bliskiej przyszłości. Poznajemy świat, jaki pozornie mógłby istnieć. Mam nadzieję, że nigdy do tego nie dojdzie, a jednak... Historia opisywana przez autorkę nie jest niedorzeczna. Gdzieś w głębi mnie, kiedy czytałam książkę pojawiały się bardzo sprzeczne emocje i przede wszystkim niepokój. Co, jeśli kiedyś rzeczywiście świat będzie funkcjonował w ten sposób? Jeśli zamiast więzienia dla przestępców karą będzie wymazanie ich pamięci? Mało prawdopodobne? Być może, ale na samą myśl przechodzą mnie ciarki... A jednocześnie zadaję sobie pytanie - czy gdybym miała spędzić życie za kratkami, nie wolałabym zacząć go od początku? Tę kwestię chyba jednak pozostawię bez odpowiedzi.

"Zresetowana" to książka, która porywa, o której nie da się przestać myśleć w momentach, kiedy czytanie trzeba odłożyć na bok. A przynajmniej ja nie mogłam. To powieść, która trzyma nas w ciągłym niepokoju, przeraża, ale i fascynuje. Dawno nie miałam w rękach tak dobrej młodzieżówki. 

Kyla, choć powinna być szczęśliwa - bo przecież dostała szansę na normalne życie - musi tak naprawdę walczyć o przetrwanie. Najmniejsze przewinienie, powiedzenie zbyt wielu słów w nieodpowiednim momencie, nocny koszmar, smutek, czy nawet próba samoobrony - i może być po niej. Tak ma wyglądać normalne życie?

Autorka porusza kwestię naginania prawa, pokazuje, że świat nie jest czarno-biały. Czy Zresetowani naprawdę przed zabiegiem byli terrorystami? Czy rzeczywiście reset był jedyną opcją? Na światło dzienne wychodzą coraz bardziej przerażające fakty, a ludzie z otoczenia Kyli zaczynają znikać... A ona? Nie zamierza tego tak zostawić. Musi się przeciwstawić, tylko jak? Najmniejszy błąd i już nigdy nie ujrzy tego świata. Czy ktoś w ogóle by po niej płakał?

Mam nadzieję, że nie napisałam za dużo. "Zresetowana" to książka, która zrobiła na mnie duże wrażenie - właśnie przeglądam oferty księgarni, żeby zaopatrzyć się w kolejne tomy serii. Bardzo ją Wam polecam. Oryginalny pomysł, bardzo ciekawa fabuła, przyjemny styl, brak zbędnych opisów czy przestojów, za to mnóstwo emocji. Jeśli choć trochę Was zaciekawiłam, koniecznie sięgnijcie po ten tytuł!

Dla mnie 10/10