"Bad Mommy. Zła mama"

Tarryn Fisher

Ponieważ w czytanie wkręciłam się stosunkowo niedawno, jeszcze do wczorajszego dnia nie miałam bliższej styczności z thrillerem psychologicznym. Kiedy nadarzyła się okazja na przeczytanie "Bad Mommy. Zła mama", nie wahałam się jednak długo. Tarryn Fisher wprowadziła mnie swoją książką w nieznane mi dotychczas rejony literatury i jestem jej za to bardzo wdzięczna. Cieszę się, że moje pierwsze spotkanie z tym gatunkiem, wypadło tak dobrze. Ale do rzeczy.

Jolene ma wszystko, czego mogłaby pragnąć kobieta - wspaniałego męża - Dariusa, cudowną córeczkę - Mercy, piękny dom. Do tego ma swój własny styl, dobry gust i jest pewna siebie. Ma talent do pisania, gotowania, wielkie serce i potrzebę niesienia innym pomocy. Jest otwarta, przyjacielsko nastawiona... Kobieta ideał? A może raczej zwykła dziewczyna, która nie zasługuje na wszystko to, co posiada? Tak czy inaczej, dobrze byłoby nią być. 

"Widzę, że dostajesz więcej, niż ci się należy. Nie mogę na to patrzeć. Boli mnie to, bo zasługuję na więcej, niż ty"

Fig na pierwszy rzut oka wydaje się być zwyczajną dziewczyną. Mija się to nieco z prawdą, jednak do wyrobienia sobie o kimś wstępnej opinii wystarcza parę sekund. Jeśli nie mniej. Nowa sąsiadka szybo znajduje wspólny język z Jolene, która nie ma podstaw, aby się jej obawiać. Fig zaskarbia sobie przyjaźń całej rodziny, choć z czasem jej zachowanie zaczyna być niepokojące...

Bohaterka od zawsze chciała zostać mamą. Byłaby dobrą mamą. Kiedy wydawało się, że wszystko ma się ku spełnieniu jej marzenia, poroniła. Choć od nieszczęsnego wydarzenia minęło sporo czasu, dziewczyna nigdy nie pogodziła się ze stratą. Kiedy zauważa dziewczynkę w wieku, w jakim byłoby akurat jej nienarodzone dziecko, wierzy, że w jej ciele odnalazła jego duszę. Tym bardziej, że usłyszała kiedyś pewną przepowiednię... Fig jest przekonana, że dużo lepiej odegrałaby rolę matki, niż Jolene, a że sama nie ma na siebie pomysłu, "naśladowanie" przyjaciółki wydaje jej się dobrym rozwiązaniem. 

"...mogłabym być lepszą tobą"

Książka porwała mnie od pierwszego rozdziału. Z zaciekawieniem podążałam wzrokiem po kolejnych stronach. Krótkie rozdziały sprawiły, że czytało się ją bardzo szybko (skoro kolejny rozdział ma  zaledwie pięć stron, to jeszcze przeczytam - i tak cały czas), a podział na trzy części, w których narratorami są kolejno Fig, Darius i Jolene, pozwala nam spojrzeć na opisany świat oczami trzech zupełnie różnych osób - różnych, szczególnie pod względem psychologicznym.

"Bad Mommy. Zła mama" naprawdę wciąga. Czytając próbowałam wyobrazić sobie siebie w sytuacji Jolene. Jak ja bym się zachowała? Czy potrafiłabym żyć obok kobiety takiej jak Fig? Czy dostrzegłabym w niej psychopatkę? Tarryn Fisher stworzyła świetną książkę, która z pewnością pozostanie w mojej pamięci na dłużej. W tej historii nigdy nie możemy być pewni, że rozgryźliśmy daną postać. Autorka powoli dozuje nam kolejne informacje o bohaterach, trzymając nas w napięciu, zaskakując, szokując. 

"Bad Mommy" jest niezwykle emocjonalna, momentami przerażająca i nieprzewidywalna. Chociaż jest kilka rzeczy, do których mogłabym się przyczepić, tutaj wam ich nie zdradzę. Książka naprawdę warta przeczytania. Serdecznie polecam!

Ocena: 4,5/5

"Moja Lady Jane"

Cynthia Hand, Jodi Meadows, Brodi Ashton

Mało kto napotkał się na Jane Grey, studiując podręczniki do historii. Zwykle autorzy nie poświęcali jej zbyt wiele stron, pomimo faktu, że przez pewien czas (dość krotki, dziewięć dni), po śmierci króla Edwarda IV Tudora, zasiadała na tronie Anglii. Potem tron objęła Maria, siostra zmarłego króla, a szesnastoletnia Jane straciła głowę. Dosłownie. Podobny los spotkał jej męża, a także teścia, John'a Dudley'a, intryganta, który to sam postanowił przyznać jej królewską władzę. Miał wówczas na celu umocnienie swojej pozycji w królestwie... Jane była jedynie pionkiem w grze o władzę nad krajem. Jaką była królową? Nie można tego ocenić po tak krótkim czasie panowania, ale zdecydowanie nie powinno się także o niej zapominać. Królowa, to przecież zaszczytne stanowisko.

Cynthia Hand, Jodi Meadows i Brodi Ashton postanowiły przypomnieć nam o postaci lady Jane i zrobiły to w nadzwyczajny sposób. Napisana przez nie książka opiera się na historii (na wspomnianych przeze mnie wyżej wydarzeniach), ale właśnie - tylko opiera. Autorki wplątały w powieść elementy fantastyki i nieco pozmieniały w ten sposób bieg wydarzeń. Postanowiły także uraczyć czytelników sporą dawką humoru. Choć rzeczywista historia odbiega od tej opisanej przez nie w powieści, zapoznanie się z samą treścią książki pozwoli nam odkryć prawidłową kolejność i czas panowania kolejnych osób na angielskim tronie w szesnastym wieku. Kiedy odkryłam ten fakt (wiem, że dla niektórych był on z założenia oczywisty), obdarzyłam autorki jeszcze większym uznaniem. Dlaczego? Ponieważ kiedy wczytywałam się w kolejne przygody bohaterów, trudno było mi uwierzyć, że uda im się tak naprawdę nie tknąć najważniejszych faktów historycznych. A co najważniejsze, pozwoliły mi spojrzeć na historię, jako naukę, z zupełnie innej strony. Przedstawiły w powieści alternatywny bieg wydarzeń z życia lady Jane, coś w rodzaju "a co by było gdyby... istniało nieco magii". W rękach Cynthii Hand, Jodi Meadows i Brodi Ashton, historia lady Jane nie może nie zakończyć się happy endem... A może jednak?

Młoda Jane Grey, kuzynka i najlepsza przyjaciółka króla Edwarda, prowadzi spokojne życie. Ma jedną, szczególną pasję, którą jest czytanie. Pochłania z łatwością książki, niezrozumiałe dla większości społeczeństwa. Kiedy młody władca zaczyna poważnie chorować, jej życie znacznie się zmienia. Z jego polecenia wychodzi za mąż i już pierwszego dnia odkrywa tajemnicę skrywaną przez świeżo upieczonego małżonka. Jak się okazuje, ewianina... 

Serdecznie polecam wam "Moją Lady Jane" autorstwa Cynthii Hand, Jodi Meadows i Brodi Ashton. Udało im się stworzyć moim zdaniem coś bardzo oryginalnego, do tej pory nie spotkałam się z tego typu książką. Jeśli chcecie lepiej poznać rudowłosą, młodą, temperamentną Jane, odkryć kim są ewianie, albo po prostu pośmiać się przy świetnie napisanej książce, to koniecznie przeczytajcie tę powieść!

Ocena: 4,5/5

Za możliwość przeczytania książki, dziękuję portalowi CzytamPierwszy.pl :)

Do "Życia Pi" Yann'a Martel'a usiadłam, nie wiedząc o książce niemal zupełnie nic. Wiedziałam tyle ile ukazywała okładka, choć może wydawać się to dziwne, chociażby ze względu na film, o którym parę lat temu było głośno. Najwyraźniej ominęłam go szerokim łukiem. Jednak kiedy ujrzałam pewnego razu w sklepie na półce tę powieść, nie mogłam się powstrzymać przed jej zakupem.

Rozpoczynając lekturę, nie miałam konkretnych oczekiwań, najwyraźniej nie wiedziałam czego mam się spodziewać po tym tytule. Już od pierwszych stron zauważyłam, że książka ta znacznie wyróżnia się na tle pozostałych, które przeczytałam do tej pory. Autor przedstawia historię chłopca o niecodziennym imieniu Piscine, zamieszkującego w Indiach, syna właściciela zoo. Bohater darzył zwierzęta wyjątkową sympatią, dorastał wśród nich, codziennie przechadzał się po uliczkach wytyczonych między stanowiskami różnych gatunków ssaków czy ptaków. Nauczony przez ojca wiedział jednak, jak zwierzęta potrafią zareagować na człowieka, wkraczającego na ich terytorium, wiedział, że nawet niepozornie groźne zwierzęta w obliczu takiej sytuacji stają się agresywne, a co dopiero taki tygrys bengalski...

Pi, bo tak chciał, aby go nazywano, był także niezwykle uduchowioną osobą. Do wiary podchodził jednak w specyficzny sposób. Nie uważał, aby któraś z religii była lepsza, traktował je podobnie i wyznawał wszystkie trzy z jakimi się spotkał w równej mierze. 

Nagle rodzina bohatera postanawia przeprowadzić się do Kanady. Spowodowana kryzysem decyzja, podjęta z bólem, wydawała się, że jedyną słuszną i nieodwołalną. Okazała się tragiczną. Statek, mający być początkiem lepszego życia, staje się jego końcem, dla wszystkich bliskich Piscine'a. Szesnastoletni chłopak, główny bohater, jako jedyny z ludzi uchodzi z życiem z tonącego statku. To jednak dopiero początek jego przygody. Pi musi się teraz bowiem zmierzyć z bezkresnym, niebezpiecznym oceanem, samym sobą oraz niebezpiecznymi towarzyszami, którzy znaleźli się razem z nim w szalupie i o których tak wiele słyszał z nauk ojca...

Autor powieści bardzo dużą uwagę przykładał do opisów, chciał wytłumaczyć niemal każdą sytuację, jaka według niego, poruszona w książce, mogłaby zaintrygować czytelnika. Wpływa na nasze emocje, wszystkie trudności, rozczarowania, strach, przeżywamy razem z bohaterem.

Nie spodziewajcie się szybkich zwrotów akcji, zaskakujących wydarzeń. Właściwie autor już na samym początku informuje o zakończeniu historii. Pozwólcie się ponieść opowieści, nie czytajcie z pośpiechem, to nie ten typ książki.

Cała wartość powieści tkwi w jej zakończeniu. Kilka słów, kilka kwestii wymienionych w rozmowie sprawia, że po ich przeczytaniu spojrzymy na książkę z innej perspektywy, niż patrzyliśmy przez poprzednie niemal czterysta stron. Zatrzymamy się, zastanowimy nad tym, co przed chwilą przeczytaliśmy. Moim zdaniem w tym tkwi cała magia. Dlatego jeśli zaczniecie ją czytać, pamiętajcie, aby dotrwać do końca.

Hej! Postanowiłam, że będą się u mnie pojawiać posty poświęcone książkom. Początkowo chciałam założyć w tym celu kolejnego bloga, ale po chwili zastanowienia doszłam do wniosku, że nie miałoby to najmniejszego sensu. Jak będą wyglądać notki z tej serii? Podejrzewam, że różnie. Zawsze będę je jednak oznaczać ikonką książki w tytule posta. 

Dziś chciałabym przedstawić wam czytelnicze podsumowanie moich wakacji. Może trochę dziwnie jest zaczynać serię postów od podsumowania, ale przecież nie muszę działać według utartych schematów. Zresztą, post o książkach (Czytelniczka), pojawił się tu już jakiś czas temu i to on powinien być uznany za pierwszy w tej kategorii. Tak więc, przedstawiam wam listę przeczytanych przeze mnie w wakacje tytułów, wraz z moją oceną :)

"Ponad wszystko" Nicola Yoon  4,5/5

Była to pierwsza książka, którą przeczytałam po bardzo długiej przerwie. Powieść o uczulonej na niemal wszystko nastolatki i uczuciu, które pozwala jej się uwolnić z dotychczasowego życia, naprawdę wciąga, przez co czyta się ją aż za szybko. Z pewnością warto po nią sięgnąć!

"Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes 4,5/5