"Kto by się spodziewał?

Agata Przybyłek

"Kto by się spodziewał?" to trzecia część serii "Miłość i inne szaleństwa". Często w takich przypadkach padają pytania: czy można czytać tę książkę bez znajomości poprzednich? Oczywiście, nikt nie zabroni. Powiem Wam jednak, że w tym przypadku lepiej je znać - a przynajmniej poprzednią - "Wierność jest trudna". A to dlatego, że są w niej opisywane losy dwóch sióstr bliźniaczek: Patrycji i Elizy, które również w najnowszej powieści Agaty Przybyłek są głównymi bohaterkami. Jest to więc kontynuacja w czystej postaci. 

Zanim przejdę do opinii o najnowszej powieści Agaty Przybyłek, wrzucam Wam linki do kilku słów na temat dwóch pierwszych części. Jeśli nie czytaliście tych książek, to może właśnie tu powinniście najpierw zajrzeć? :)

1. "Wierność jest trudna"

2. "Ja chyba zwariuję!"

Po ostatnich wydarzeniach zarówno Eliza jak i Patrycja unikają kontaktu z rzeczywistością - wychodzenia z domu (każda własnego), rzucania się w oczy sąsiadom, a nawet sobie nawzajem. Muszą odciąć się od przeszłości. Tylko jak to zrobić, gdy na każdym kroku postanawia ona o sobie przypominać? Dobrym rozwiązaniem wydaje się wyjazd z Brzózek - dokądkolwiek, byle przestać się zadręczać, byle z dala od plotek i wspomnień... Tylko, że kiedy docierają do celów, okazuje się, że wybrały to samo miejsce - Słoneczną Przystań. Ponadto Patrycja trafia tam na byłego chłopaka. Jednak nic nie może stanąć jej na przeszkodzie. Postanowiła, że spędzi tu wakacje? Więc je spędzi. Ale siostry nie widzą możliwości na spędzenie ich tam wspólnie - pobyt Elizy w Słonecznej Przystani staje pod znakiem zapytania. Co z tego wszystkiego wyniknie? Chyba nikt by się nie spodziewał!

Książkę "Kto by się spodziewał?" przeczytałam w jeden wieczór. I to wcale nie dlatego, że jest krótka, bo liczy niemal czterysta stron. Jest napisana bardzo przystępnym, prostym, lekkim językiem, przez co jej czytanie sprawia czystą przyjemność. Poza tym byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy Patrycji i Elizy, więc nie chciałam rozwlekać tego w czasie. Z resztą nawet się nad tym nie zastanawiałam! Bardzo płynnie weszłam w opisywany świat, było mi w nim tak dobrze, że zanim się obejrzałam, czytałam ostatni rozdział.

Bohaterowie powieści Agaty Przybyłek zawsze są dla mnie wyjątkowi. Każdy jest "jakiś", co zawsze bardzo sobie cenię, ma konkretny charakter i nie działa wbrew niemu. Wszystko co robi, w jakiś sposób wynika z jego nastawienia do świata, z wydarzeń, które miały miejsce w jego przeszłości. 

Po powieści autorki zawsze sięgam z ciekawością. Nie są one skomplikowane, fabuła jest prosta, nie muszę się skupiać, analizować. Mogę po prostu cieszyć się z faktu czytania. I takie książki uwielbiam w chwilach, gdy codzienność daje mi się we znaki, gdy mam na głowie tysiąc spraw, gdy wydaje mi się, że obowiązki zaraz mnie przytłoczą, gdy chcę zrobić sobie przerwę, odpocząć, zrelaksować się, oderwać do rzeczywistości. Jeśli macie czasem podobnie - polecam wtedy sięgnąć po jeden z tytułów cyklu "Miłość i inne szaleństwa". Poprawa nastroju gwarantowana!

"Anielski kokon"

Karolina Wilczyńska

Są takie książki, po przeczytaniu których nie potrafię znaleźć odpowiednich słów, aby wyrazić swoje emocje. I tak jest właśnie w tym wypadku. "Anielski kokon" to wyjątkowa powieść. Wyjątkowa, bo inna, oryginalna, intrygująca, skłaniająca do refleksji. Mam w sobie wiele odczuć, które nie do końca jestem w stanie przekształcić w słowa - ale spróbuję. 

Mogłoby się wydawać, że Olga ma wszystko, czego potrzeba do szczęścia - dobrą pracę, przystojnego, bogatego mężczyznę... Tylko co z tego, jeśli praca nie sprawia jej najmniejszej przyjemności, a Gabor (bo tak brzmi imię wspomnianego mężczyzny) jest typem imprezowicza, podczas gdy dziewczyna woli spędzać wieczory w ciszy, w spokoju. Poza tym mężczyzna przypomina jej rekina. Tak, nie przesłyszeliście się - te jego zęby, jego charakter... Poza tak przyziemnymi sprawami jak praca czy chłopak, myśli kobiety zajmują aniołki. Wprost je uwielbia! Kolekcjonuje figurki, a poza tym są one ozdobą niemal każdej rzeczy, jakiej używa - na przykład filiżanek. Kiedy więc pewnego wieczoru, będąc jeszcze w pracy, dostaję e-mail o treści "Zostałaś wybrana, by stać się aniołem", jest przekonana, że ktoś się z niej najzwyczajniej w świecie nabija...

Czytając książkę ciężko się czasem zorientować co jest rzeczywistością. Czy to, co dostrzega Olga widoczne jest dla każdego? Co należy do realnego, a co do jej prywatnego świata? Czy to tylko złudzenia, czy może po prostu umiejętność dostrzegania więcej? O co w tym wszystkich chodzi? Zaufać Oldze, czy jej otoczeniu? 

Ta książka wykracza poza schematy, niesie za sobą pewien rodzaj niepokoju, a jednocześnie ukojenia. Daje nadzieję, ale równocześnie zasypuje ogromem wątpliwości. Bez wątpienia jest warta uwagi. Wywołuje mnóstwo refleksji - nad życiem, nad tym co jest w nim najważniejsze, albo raczej - co powinno być. Bo niestety w dzisiejszym świecie niewiele osób potrafi to dostrzec.

Nie będę więcej pisać, bo naprawdę nie potrafię. Ale uwierzcie mi na słowo - ta książka ma w sobie to "coś". Na pewno zostanie w mojej pamięci. 

Witajcie! Dziś chciałabym powiedzieć kilka słów o moich planach czytelniczych na rok 2019. Jakie książki chciałabym przeczytać? Przede wszystkim chciałabym zabrać się za tytuły, które stoją na mojej półce już od dłuższego czasu, a po które z różnych przyczyn jeszcze nie sięgnęłam. Ale znalazło się na mojej "liście do przeczytania" kilka pozycji, na którę będę musiała jeszcze zapolować. W tym poście skupię się na książkach, które swoją premierę już miały. Niektóre niedawno, inne dłuższy czas temu. Jeśli chodzi o tegoroczne premiery - szczezre mówiąc nie za bardzo się nimi interesowałam. Ale wiadomo, i ich z czasem na mojej liście pojawi się pewnie mnóstwo. 

Książkami, które czekają na przeczytanie już od pewnego czasu, spoglądają na mnie z półki i wywołują wyrzut sumienia, a które chciałabym przeczytać w najbliższym czasie są:

O tej książce słyszłam wiele dobrego. Podobno jest wciągająca, oryginalna. Szczezre mówiąc nie przypominam sobie, żebym natknęła się na negatywną opinię. Jeszcze w wakacje przeczytałam jeden jej rozdział, ale - nie pamiętam już z jakich względów - odłożyłam ją na półkę, zabrałam się za coś innego i zupełnie o niej zapomniałam.

Tutaj zaintrygował mnie opis. Kiedy tylko go przeczytałam, wiedziałam, że książka wyląduje na mojej półce. Nie wiedziałam jednak, że nie będę mogła znaleźć na nią czasu. A potem może i chęci... Ale mimo wszytsko bardzo chciałabym przekonać się, czy tym razem zakup książki tylko na podstaiw opisu wyjdzie mi na dobre. 

O "Kobiecie w oknie"było swego czasu bardzo głośno. Jedni się nią zachwycali, inni zupełnie nie rozumieli, czemu na promocję tej książki wydawnictwo przeznacza tak wiele czasu, twierdzili, że w porównaniu do niej mają w swojej ofercie tyle lepszych książek... Tak więc opinie były bardzo różne. Ale, że trafiła mi się świetna okazja - nie mogłam nie skorzystać. Muszę przekonać się na własnej skórze co kryje w sobie ta pozycja. 

Książki Samanthy Young zwykle ukazywały się nakładem wydawnictwa Burda. Dlatego jestem bardzo ciekawa, dlaczego akurat ten tytuł postanowił wydać Edipresse. Książki autorki czyta mi się zawsze bardzo przyjemnie, lubię jej styl, historie nie są nudne. Jest dużo dialogów, zawsze coś się dzieje. Jak będzie w przypadku "Nieznośnego ciężaru tajemnic"? Mam nadzieję, że przekonam się w najbliższych miesiącach.

To książka, którą dostałam na urodziny. Zbiera przychylne opinie, a poza tym - Instagram. Spędzam na nim dużo czasu. Uwielbiam robić zdjęcia i przeglądać fotografie innych, szukać inspiracji. Liczę na lekką, wciągającą lekturę.

Jest to pierwszy tom z serri "W labiryncie kłamstw" - którą zaczęłam zbierać. I zrobiłam to trochę "na ślepo", bo nigdy książek Cobena nie czytałam. Mam nadzieję, że przypadną mi do gudtu. A jak nie? Będą stać i ładnie wyglądać :) Nie no, żartuję. W każdym razie bardzo chcę wreszcie zabrać się za te książki, ktorych przybywa z każym miesiacem.

Okazuje się, że choć książki Moyes (a przynajmniej dwie, które do tej pory przeczytałam) lubię - odpowiada mi styl, cenię sobie pomysły na fabułę - nie jestem w stanie przeczytać ich więcej niż jedna na rok. Ale mam nadzieję, że w tym roku to się zmieni, że uda mi się przeczytać "Razem będzie lepiej", a później skuszę się na kolejne tytułu autorki. Nie wiem dlaczego tak ciężko mi się za nie zawsze zabrać.

Czeka na mnie o wiele więcej tytułów, ale to za te chciałabym się zabrać w pierwszej kolejności. A jak będzie, czy nie zmienią mi się chęci - zobaczymy :) Jeśli chodzi o książki, których na półce nie posiadam, a które planuję przeczytać w tym roku, są to następujące tutyły:

• "Człowiek o 24 twarzach"Daniel Keyes

• "Będzie bolało" Adam Key

• "Uniesienie" Stephen King

• "Naondel. Kroniki Czerwnonego Klasztoru" Maria Turtschaninoff

• "Harry Potter i Kamień Filozoficzny" J.K. Rowling

• "O czym myślą koty. Kocie sekrety oczami naukowców" Thomas McNamee

I na chwilę obecną - to tyle. Mam nadzieję, że uda mi się sięgnąć przynajmniej po większość z zaplanowanych tytułów. Wiem, że dojdzie do nich jeszcze cała masa innych, ale wszytskow  swoim czasie. 

"Pod podszewką. Prawdziwy wizerunek pisarza"

Sylwia Stano, Zofia Karaszewska

W dzisiejszych czasach wykreowanie spójnego, dopasowanego do osobowości wizerunku, jest przez  odbiorców wręcz pożądane. I nie dotyczy to jedynie osób, które na co dzień spotykają się z większą publicznością - aktorów, piosenkarzy, czy wszechobecnych influencerów, na których niemal dwadzieścia cztery godziny na dobę skierowane są oczy szczególnie młodszego pokolenia. Okazuje się, że pisarki i pisarze swoim stylem ubierania, dopasowywaniem odpowiednich krojów, charakterystycznych elementów stroju, stają się lepiej rozpoznawalni dla swoich odbiorców - czytelników, z którymi mają styczność na spotkaniach autorskich, targach. A to, wbrew pozorom, jest bardzo istotną kwestią. Dzisiejsze społeczeństwo bardzo zwraca uwagę na wygląd. I chociaż w przypadku pisarzy, mogłoby się wydawać, że jest on mało istotny (no hej, przecież to o treść książki chodzi, a nie o to, w co ubrany jest jej autor), z pewnością lepiej odebrany, a przede wszystkim zapamiętany, zostanie człowiek, którego wizerunek będzie spójny z jego twórczością, z jego osobowością. Z tym co pisze i jak wypowiada się publicznie.

Po "Pod podszewką" sięgnęłam z ciekawością. Byłam zaintrygowana opisem na okładce, którego fragment Wam przytoczę: